این کتاب قصه سه دوست است که در مکان خوبی زندگی می کنند. مکان فوق العاده ای نیست، فقط خوب است. با این حال آنها مثل تمام کودکان، زیر سایه سلطان زمین بازی، زندگی می کنند و از لحظات شادی در زمین بازی برخوردار می شوند. سلطان زمین بازی بیشترین حفاظت را نسبت به خود و وضعیتش دارد و از طریق ایجاد ترس آنها را مدیریت می کند. در نتیجه، کودکان از ترس طرد شدن و دور ماندن از توجه به یکدیگر می چسبند. این داستان یک داستان استعاری است. زمین بازی ترسیم کننده سازمانی است که ما در آن کار می کنیم، مخصوصا اگر سازمان، محیط کار ناسالمی داشته باشد. سلطان زمین بازی ترسیم کننده رئیس ما یا مجموعه ای است که به اعداد و ارقام بیش از افراد توجه می کند. سیاست های زمین بازی، سیاست های اداره ای است که بسیاری از ما در شغل خود به طور روزانه تجربه می کنیم. ما هر روز به مکانی می رویم که بدگویی، مقصر دانستن، نوبت کاری و منافع شخصی از دیدگاه مشترک، اعتماد و همکاری فراتر رفته است و همانند کودکان درون زمین بازی، بیشتر ما آن را تحمل می کنیم. اگر کسی از ما بپرسد که آیا شغل خود را دوست داریم، مثل هر روز می گوییم خوب است. فوق العاده نیست - فقط خوب است. بعضی از ما با رویای رها کردن شغل خود یا یافتن شغلی بهتر به سر می بریم. سوال اینجاست آیا می توانیم آن را تغییر دهیم؟ سه دوست، سه قهرمان ما، کهن الگوهایی هستند که ترسیم کننده ما هستند. از جهات مختلف هر کدام از ما در شغل خود معرف یکی از آنها بوده ایم. آنها رویای ترک زمین بازی را دارند، چنان که ما رویای مکانی متفاوت یا بهتر برای کار را داریم. وقتی آنها خارج از زمین بازی آن را می سازند، همانند این است که که ما برای جستجوی چیزی بهتر شغل خود را ترک می کنیم، سوال این است: به کجا می رویم و چگونه به آن خواهیم رسید؟
لینک کتاب اصلی : Together is better: A little book of inspiration
