در دهۀ 1970 نوکیا مجتمعی صنعتی بود که بیشتر با چکمه‌های پلاستیکی و دستمال توالت شناخته می‌شد، اما طی دو دهۀ بعد،این شرکت در ساخت انواع تجهیزات خط‌شکن، از جمله نخستین تلفن آنالوگ تمام‌شبکه و نخستین تلفن جی‌اس‌ام پیشتاز شد. در سال 2004، مهندسان نوکیا، که حالا ارزشمندترین شرکت اروپایی محسوب می‌شد، ایده‌هایی دیوانه‌وار پیش کشیدند: آن‌ها تلفنی جدید طراحی کردند که، مثل گوشیهای امروزی، صفحه‌نمایش لمسی بزرگ و دوربینی با وضوح بالا داشت و به اینترنت متصل می‌شد؛ همچنین می‌خواستند فروشگاهی برای عرضۀ اپلیکیشن‌ها نیز راه‌اندازی کنند. اما همان مدیرانی که عامل رشد اولیۀ نوکیا بودند هر دو پروژه را متوقف کردند. سه سال بعد، آن ایده‌ها در سانفرانسیسکو عملی شدند و استیو جابز از آیفون رونمایی کرد. ارزش نوکیا سال به سال کاهش یافت و سرانجام این شرکت کسبوکار موبایل را کنار گذاشت. چرا تیم‌های خوب و حرفه‌ای، که افرادی متخصص و اهدافی بلند دارند، ایده‌های بزرگ را نابود می‌کنند؟ سافی باکال معتقد است برای پاسخ‌دادن به این سؤال باید رفتارهای گروهیِ انسان‌ها را به نحوی علمی توضیح داد و ساختارهایی برای پرورش ایده‌ها طراحی کرد. او در این کتاب، با بهره‌بردن از دانش تغییر فاز در علم فیزیک، می‌کوشد موانع تحقق طرح‌های جنون‌آمیز را شرح دهد و راهکارهایی عملی برای به‌نتیجه‌رساندن آن‌ها ارائه کند.
کتاب اصلی : Loonshots: How to Nurture the Crazy Ideas That Win Wars, Cure Diseases, and Transform Industries
